Het werk van Pim Top is waarschijnlijk meer beïnvloed door zijn studie aan de Erasmus Universiteit (Cultuurwetenschappen, Filosofie, Kunstgeschiedenis) dan door zijn korte periode aan de kunstacademie. Elk beeld dat hij maakt, is afkomstig van studies die de manier onderzoeken waarop we 2D-beelden waarnemen en de manier waarop we sinds het begin der tijden onze realiteit hebben vertaald naar een plat oppervlak en hoe deze wordt gebruikt voor communicatie. Daarom zou zijn werk een soort hermeneutisch realisme kunnen worden genoemd en meer kunnen worden gezien als een formele studie in beeldvorming en taal in het algemeen. Zijn werk vraagt ​​de kijker om zich meer bewust te zijn van de manier waarop hij of zij zijn of haar eigen realiteit waarneemt met betrekking tot esthetische veronderstellingen en de verschillende soorten waarde die kunnen worden toegekend.

​

Met technieken als focus stacking en met een technische camera creëert hij beelden die zowel ongelooflijk scherp als van zeer hoge resolutie zijn. Door op deze manier afbeeldingen te maken, is het het menselijk oog dat kan kiezen wat de moeite waard is om te bekijken in het kader en tijdens het kijken, waardoor zijn eigen scherptediepte ontstaat vanwege de grootte van de afbeeldingen. Het maakt het ook mogelijk om details van afbeeldingen over elkaar te knippen en te plakken om het onderwerp in zijn ware zelf te baden.

De arbeidsintensieve technieken die worden gebruikt om zijn onderwerpen tot in de kleinste details te laten zien, nodigen uit tot nader onderzoek van deze onderwerpen. Niet alleen wat wordt afgebeeld, maar ook het beeld als geheel, de compositie waarin het object wordt weergegeven en hun textuuruitstraling. Deze technieken lenen zich ook perfect voor werk in opdracht, zoals blijkt uit de groeiende lijst van ontwerpers, galerieën en anderen die iets goed gedaan willen hebben en het niet erg vinden er de tijd voor te nemen.